Zaczynając zajęcia z Konradem od razu zapowiedziałam, że praca ze mną może nie być łatwa (i taka nie była). O pomoc poprosiłam będąc w klasie maturalnej, czyli w trakcie jednego z najtrudniejszych okresów w edukacji. Na samym początku nie byłam pewna niczego – nie wiedziałam co tak naprawdę chciałabym w życiu robić, co za tym idzie, na jakie studia pójść, a czasu było mało. Konrad, znając całą sytuację, zdecydował się mi pomóc, za co jestem, i będę, niesamowicie wdzięczna.
Moim pierwszym wyborem było złożenie aplikacji na uczelnie w USA. Chociaż byłam świadoma, że zaczęłam za późno i nieco wątpiłam w słuszność tej decyzji, Konrad motywował mnie, żebym spróbowała i zapewnił mi pomoc w każdym etapie: sam podjął się wyzwania naprowadzenia mnie na główny wątek w personal essay (z którego ostatecznie jestem bardzo zadowolona) oraz przygotował mnie z sekcji matematycznej do egzaminu SAT. W ciągu trzech miesięcy, czyli od momentu zgłoszenia się do Konrada z prośbą o pomoc, do pierwszego podejścia do SAT-a, mój wynik wzrósł aż o 300 punktów (tu wrócę do stwierdzenia, że jestem trudnym przypadkiem, potrzebuję dużo cierpliwości). Między pierwszym a drugim podejściem, czyli po dwóch kolejnych miesiącach intensywnej współpracy, uzyskałam wynik wyższy o kolejne 150 punktów. Jednym z wymagań amerykańskich uczelni było także załączenie wyniku egzaminu potwierdzającego poziom języka angielskiego- ja postawiłam na napisanie TOEFL-a. Konrad polecił mi wtedy lekcje z osobą, z którą sam miał zajęcia, czyli absolwentem filologii angielskiej na Oxfordzie. Nie tylko były to lekcje prowadzone stricte pod egzamin, ale też dały mi możliwość do ćwiczenia porozumiewania się w języku, w którym będę się niedługo uczyła.
Mimo, iż ostatecznie nie otrzymałam oferty od żadnej z uczelni, do których składałam aplikacje, czuję dumę z samej siebie i zobaczyłam też nad czym powinnam jeszcze pracować. Tutaj muszę też wspomnieć o tym, że Konrad, podczas prowadzenia mojej aplikacji, był bardzo dyspozycyjny i oferował swoją pomoc w każdym momencie, w którym tego potrzebowałam.
Po nieudanym podejściu do rekrutacji w USA, miałam duże wątpliwości, czy powinnam próbować swoich sił dalej – składając aplikację do uczelni w innych państwach. W tej sytuacji było tak samo: Konrad wierzył we mnie bardziej niż ja sama, motywował, żeby spróbować i zrobił wszystko (a nawet więcej), co w jego mocy, aby mi w tym pomóc. Nie miałam obranego ani kierunku studiów, ani kraju, w którym potencjalnie chciałabym spędzić kilka następnych lat życia. Podczas przeglądania ofert szkół, Konrad zadawał mi różne pytania, po których można było skonkretyzować mój wybór. Wyłącznie dzięki niemu zdecydowałam, co chciałabym dalej robić- zawęziliśmy poszukiwania do uczelni oferujących kierunki związane z architekturą i designem. Razem sprawdzaliśmy rankingi z topowymi szkołami w tych kategoriach. Konrad zaproponował wtedy, że, żeby ułatwić mi przeglądanie wszystkich opcji, przygotuje gotowy research. Był to „strzał w 10”, bo zaoszczędziłam mnóstwo czasu (i nerwów), a Konrad dopilnował, żeby znalazł się tam każdy szczegół. Na podstawie tego researchu i rankingu, doszliśmy do „luźnej” myśli, że szkoła o nazwie Nuova Accademia di Belle Arti mogłaby być moim pierwszym wyborem.
Oprócz stresu związanego z wyborem uczelni, towarzyszyły mi też zmartwienia o maturę – miałam wątpliwości odnośnie tego, jakie przedmioty powinnam napisać na poziomie rozszerzonym. Oczywiście i tutaj Konrad nie zostawił mnie samej. Intensywnie myśleliśmy nad tym oboje, zastanawialiśmy się co byłoby dla mnie najlepszym rozwiązaniem. Gdy zdecydowałam się na wybór historii, Konrad zapewnił mi kurs przygotowawczy, po którym wynik z matury bardzo mnie zadowolił. Taka sama sytuacja miała miejsce z maturą z języka polskiego – na początku zastanawiałam się, czy w ogóle ją zdam. Dzięki zajęciom, również zaproponowanym przez Konrada, nie martwiłam się już o przekroczenie minimalnego progu, ale walczyłam o jak najwyższy wynik.
W trakcie przygotowań do matury nie umiałam poradzić sobie ze stresem, nauczyciele wywoływali u mnie lęk, co w rezultacie przerodziło się w brak poczucia własnej wartości. Konrad, widząc moje problemy, polecił rozwiązanie, z którego korzystam do teraz – rozpoczęcie psychoterapii z zaufaną, certyfikowaną psychoterapeutką. W pewnym sensie mogę stwierdzić, że uratowało mi to życie, ponieważ „Kamila teraz” i „Kamila sprzed kilku miesięcy” nie są już do końca tymi samymi osobami.
W okresie wiosennym, zarówno przed maturami, jak i po, wysyłałam aplikacje do wybranych ostatecznie szkół. Wśród nich znalazły się politechniki w Mediolanie i w Turynie, do których należało przystąpić do egzaminów wstępnych. Przygotowanie do nich niestety odwlekałam w czasie, ale nawet mimo to, Konrad zapewnił mnie, że zrobi co w jego mocy, żeby mi w tym pomóc. Bardzo szybko udało mu się znaleźć osobę, która kilka godzin dziennie tłumaczyła mi zadania z matematyki i fizyki w taki sposób, żebym na pewno je zrozumiała.
Na wsparcie od Konrada mogłam liczyć w każdej sytuacji. Prosiłam o sprawdzanie poprawności prac pisemnych, ale i też o ocenę/wprowadzenie zmian w portfolio artystycznym, które było wymagane jako część aplikacji do wspomnianej przeze mnie wcześniej „naby”.
Na początku lipca dostałam odpowiedź od Nuova Accademia di Belle Arti w Mediolanie, że moja aplikacja została rozpatrzona pozytywnie i jestem przyjęta. W chwili, gdy przeczytałam tę wiadomość, dotarło do mnie, że to spełnienie moich marzeń oraz, że wszystkie dotychczasowe starania (w tym drobne potknięcia) nie były bezcelowe. W końcu doprowadziły do tego, że z końcem września przeprowadziłam się do Mediolanu, żeby rozpocząć studia w najlepszej szkole designu we Włoszech, należącej również do rankingu top 100 uczelni na świecie. Jest to dla mnie obecnie największy życiowy sukces i pierwszy raz mogę stwierdzić, że naprawdę jestem z siebie dumna.
Podsumowując – moja droga była pełna wyzwań, trudnych decyzji i wymagała silnej woli. Jednak gdybym miała możliwość cofnięcia się w czasie do momentu, w którym poprosiłam Konrada o pomoc, nadal zrobiłabym to samo.
